Jak wygląda praca pulmonologa dziecięcego?

Pulmonolog dziecięcy to także zwyczajny pulmonolog, ale specjalizujący się w leczeniu chorób u najmłodszych pacjentów. Jako „dzieci” rozumiani są tu pacjenci, którzy jeszcze nie przekroczyli 18 roku życia. Jak zostać pulmonologiem właśnie od najmłodszych? Tacy specjaliści zamiast specjalizacji choroby płuc wybrali choroby płuc dzieci. Dalsza nauka nieco zmienia się, gdyż objaśnia zagadnienia medyczne i farmakologiczne pod kątem właśnie tak młodych organizmów. Pulmonolog dziecięcy może też ukończyć tradycyjną specjalizację, ale poszerzoną o inną równoległą – najlepiej pediatrię czy alergologię. Co ciekawe – wykwalifikowanych pulmonologów dziecięcych w Polsce jest niemal chroniczny brak. O ile „zwykłych” pulmonologów jest około 3200, o tyle tych dziecięcych tylko setka. To daje jednego pulmonologa dziecięcego na aż 100 000 młodych pacjentów. Zdecydowanie zatem jest to specjalizacja mile widziana na rynku pracy lekarza.

Pulmonolog dziecięcy – czym się zajmuje?

Podczas swojej pracy z małymi pacjentami zajmować się będziesz leczeniem, diagnostyką i profilaktyką tych samych chorób układu oddechowego co u dorosłych – zapalenie płuc i oskrzeli, gruźlica, astma, odma, mukowiscydoza, wszelkiego rodzaju infekcje czy nowotwory. W przypadku dzieci dochodzić jeszcze mogą choroby związane z tym etapem rozwojowym. Układ oddechowy może działać nieprawidłowo lub być uszkadzany wskutek wad postawy, wad rozwojowych, nieprawidłowym oddychaniem przez niemowlaka albo względami genetycznymi.

Pulmonolog dziecięcy – badania i leczenie

Wobec dzieci przeprowadzasz te same badania i podobne metody lecznice co wobec dorosłych. Wykonujesz między innymi testy skórne, morfologię, prześwietlasz rentgenem klatkę piersiową. Poprzez spirometrię sprawdzasz ogólną kondycję płuc – ilość wdechów i wydechów w ciągu minuty, prędkość poruszana się powietrza i jego ciśnienie wewnątrz płuc. A poprzez bronchoskopie badasz stan reszty dróg oddechowych.

Pulmonolog dziecięcy – młodzi pacjenci

Praca z małymi dziećmi przebiega jednak trochę inaczej. U najmłodszych pacjentów te same choroby mogą wyrządzić znacznie większe lub mniejsze szkody. Często zdarza się, że maluch połknie zabawkę, a ta niefortunnie wpadnie do płuc lub zablokuje się w układzie oddechowym. Taka praca wymaga też odpowiedniego podejścia do dzieci – życzliwości, spokoju, pomysłowego objaśniania dziecku, co mu dolega, poczucia humoru czy nawet nieco charyzmy.