Tyflopedagogika to odłam pedagogiki specjalnej, który traktuje na temat diagnostyki, edukacji, rehabilitacji, terapii i wychowania dzieci i młodzieży niewidomych lub niedowidzących. Zarówno tych, które z brakiem wzroku borykają się od urodzenia, jak i niedowidzenie lub ślepotę nabyli w wyniku chorób albo urazów. Swą nazwę zawdzięcza greckiemu słówku „typhos”, co oznacza osobę ślepą. Jak nie trudno się domyślić, jako tyflopedagog właśnie tym będziesz się zajmował – wychowaniem, terapią i nauczaniem dzieci i młodzieży dotkniętych niedowidzeniem lub całkowicie niewidomych. Jak takim specjalistą zostać?
Tyflopedagog – wykształcenie zawodowe
Odpowiednie przygotowanie zawodowe z zakresu tyflopedagogiki dostarczają studia wyższe na tym właśnie kierunku. Istnieją w ofercie kilku polskich uczelni. Stety lub niestety są one jedynie dostępne w wariancie podyplomowym. Oznacza to, że musisz już posiadać jakieś wykształcenie bazowe, przynajmniej na poziomie licencjata. Oprócz tego Twoje studia bazowe muszą albo mieć charakter wprost pedagogiczny – pedagogika, pedagogika specjalna albo arteterapia. Bądź muszą zawierać w swoim programie kurs pedagogiczny (np. studia językowe na specjalizacji nauczycielskiej). Możesz też ukończyć kurs pedagogiczny we własnym zakresie, obok swoich dotychczasowych studiów. Całkiem niezłym pomysłem jest połączenie podyplomowej tyflopedagogiki z licencjatem o tematyce poruszanej w standardowych przedmiotach szkolnych. W ten sposób otrzymujesz doskonałe przygotowanie do pracy w klasach specjalnych i integracyjnych. Niestety, często zdarza się, że podylomówka z tyflopedagogiki wiąże się z opłatą – nawet 1500 zł za semestr.
Tyflopedagog – czego uczą studia?
Mają one na celu przygotować Cię do pracy z dziećmi i młodzieżą niedowidzącą lub niewidomą. Stąd główny nacisk kładziony będzie na zrozumienie specyfiki problemów ze wzrokiem, chorób oczu oraz psychologicznych aspektów tej przypadłości. Przedmiotami, które często powtarzają się w programach studiów tyflopedagogicznych to między innymi psychologia osób z niepełnosprawnością, diagnoza funkcjonalna osób niepełnosprawnych, język i alfabet Braille’a (oraz inne zaproponowane przez niego metody porozumiewania się), rehabilitacja procesów widzenia, orientacja przestrzenna, warsztaty z komunikacji interpersonalnej. Nie pominięte będą aspekty medyczne – anatomia, fizjologia i patologia oczu i procesów widzenia, a także przepisy prawa dotyczące funkcjonowania osób niewidomych lub niedowidzących.
Be First to Comment